Jong Je Geliefde Verloren

Dat ik ben uitgeschreven bij jjgv is een goed teken. Dan gaat het goed met me en ben ik het lang niet nodig geweest.
Zal ik me opnieuw inschrijven of niet dacht ik nog maar nee is echt niet nodig. Inmiddels bijna 12 jaar weer gelukkig getrouwd en hou heel veel van hem. We hebben het goed samen. Neemt niet weg dat daarnaast Alfred altijd wordt gemist. (Januari 2007 overleden toen de jongens 4 en 6 waren) Gisteren zouden we 25 jaar zijn getrouwd en was toch even zo’n moment dat het even niet ging. Maar er gebeurde wat wat ik toch wilde delen met lotgenoten. Sinds 2007 dat hij overleed wacht ik al op een teken. Maar ik als hele nuchtere…. Heb altijd een verklaring.
Maar dit was toch heel bijzonder:

Zeg altijd. Alfred weet ook wel dat hij dan ook heel duidelijk moet zijn en niet vaag
Maar dat juist vandaag deze rode roos die nog niet eerder heeft gebloeid, zo mooi en ook zo groot is gaan bloeien in onze tuin. Gisteren was deze er nog niet! Nooit zo’n mooie en grote rode roos gezien !
Dat kan toch haast geen toeval zijn, aangezien rode rozen en Alfred bij elkaar horen (zijn keuze viel daar altijd op)
Ik wilde een prachtige foto bijvoegen maar dat lukt helaas niet.


Groetjes van Alice aan vele lotgenoten die ik nog ken uit de tijd dat ik lid was. Het gaat op enkele lastige momenten na die je levenslang houdt echt goed. Maar het helemaal onbezorgd gelukkig zijn (en dan bedoel ik dat onbezorgde) dat ben ik voor altijd kwijtgeraakt. Maar heb nooit durven hopen weer zoveel van een man te houden. Net zoveel ! Niet meer en niet minder. Maar me er wel meer van bewust ! Niets is meer vanzelfsprekend. Snel tevreden en blij en dankbaar voor ons leven met de beide inmiddels volwassen nog thuiswonende mannen

Hoi Alice, wat een mooi moment moet dat zijn geweest. En nuchter ben ik ook, maar het is veelzeggend dat de mooie rode roos je zo verguld laat zijn en dat de herinnering aan Alfred juist bij zoiets moois extra tot leven komt. Ik sta nu waar jij 17 jaar geleden stond, ik ben in april mijn vrouw en moeder van onze dochters verloren en ik put kracht en hoop uit je verhaal. Wederom een bevestiging dat geluk bestaat, naast dat er ook altijd ruimte blijft voor verdriet en de mooie herinnering aan wat eens was. Ik hoop dat er nog vele mooie rozen mogen bloeien!